Kłębowiec
(niem. Klausdorf)
| | Każdemu wędrowcowi, na którego drodze pojawi się Kłębowiec, proponujemy, a nawet przykazujemy, zwolnić i rozejrzeć się dokładnie wokół siebie. Nie trudno, bowiem przegapić jeden z najciekawszych zabytków na terenie ziemi wałeckiej.
Dzisiejsza nazwa miejscowości niewiele mówi o jej historii. Kiedy jednak pod uwagę weźmiemy wcześniej używaną, Klasterdof – Wieś Klasztorna, da ona pewne podejrzenia.
Przyjmuje się, że miejscowość założona została przez zakon joannitów lub templariuszy, którzy w tych okolicach mieli swoje posiadłości. Jednak to nie oni pozostawili budowlę do dziś wzbudzającą |
największe zainteresowanie turystów odwiedzających Kłębowiec.
Teren ziemi wałeckiej zamieszkiwało kilka rodów szlacheckich. Niewiele z nich pozostawiło po sobie ślad w postaci rodowej siedziby. Na tym tle wybija się rodzina Golców, która już w XIV wieku panowała na Kłębowcu. Dzieje tego rodu, podobnie jak i ich pałacu, są niezwykle burzliwe. Wielokrotne zatargi z sąsiadami, spory wewnątrz rodziny, walki religijne, kilkakrotnie sprowadziły na Golców, a także Kłębowiec, gniew sąsiadów, władców i obłożenie ich rozmaitymi karami. Prowadzenie dość awanturniczego trybu życia wymagało siedziby, która zapewniłaby ochronę. Pierwsza, której powstanie datuje się na XIV wiek, miał charakter obronny. Usytuowanie w pobliżu rzeki dawało jej dodatkową ochronę. To w miejscu owego zamku powstała późniejsza siedziba rodowa. Budowa zespołu pałacowego przypada na przełom XVII i XVIII wieku. Projekt pałacu nawiązywał do barokowej stylistyki. Składał się z korpusu głównego (jednopiętrowego), do którego przylegały budynki gospodarcze, oficyny. Część główna, pięknie zdobiona ryzalitami, pilastrami oraz gzymsami, wysunięta jest w kierunku dziedzińca. Elewację urozmaicają także zdobienia otworów okiennych. Również wnętrze miało być bogato zdobione, nie zachowały się, niestety, żadne materiały źródłowe na ten temat. Pałac zapewne był wielokrotnie przebudowywany i dostosowywany do aktualnych mód. Nie jesteśmy obecnie w stanie odtworzyć tych zmian. W czasie działań wojennych w 1945 roku pałac, prawie w całości, strawił pożar. Zachowało się tylko jedno skrzydło boczne, przerobione na kaplicę pałacową (ewangelicką). Pałac otacza park z ciekawymi okazami drzewostanu.
Obecnie pałac popada w coraz większa ruinę. Istnieje jednak legenda, że dopóki gniazdo bocianie utrzyma się na jego czubku, a jego mieszkańcy będą wiosną wracać, to pałac nie zniknie zupełnie.
Wart uwagi jest również kłębowicki kościół. Obecny budynek powstał na początku XX wieku. Warto jednak pamiętać, że już w XV wieku w tym samym miejscu stała świątynia, o którą przez długie wieki trwały spory, a nawet walki. Początkowo powstały jako katolicki, kilkakrotnie zmieniał właściciela, a co za tym idzie również przynależność wyznaniową. Okres największych sporów przypada na moment panowania rodu Golców – najbardziej zagorzałych przedstawicieli protestantyzmu na ziemiach wałeckich. W ostateczności wrócił w katolickie ręce ok. roku 1720. Kościół spłonął doszczętnie w 1867 r.
W niewielkiej odległości do wsi (1,5 km) znajdują się zachowane do dziś ślady po dawnej kuźnicy żelaza. Wzmiankowana była już w 1556 r., okresowo zamieniona na młyn wodny, aby na przełomie XIX i XX wieku wrócić do pierwotnego przeznaczenia.
WARTO ZOBACZYĆ
- ruiny zespołu pałacowego
- kościół
- pozostałości po kuźnicy na rzece Dobrzycy
INFORMACJE PRAKTYCZNE
- miejscowość znajduje się przy drodze nr 163
- połączenie PKS z Wałczem, Koszalinem, Kołobrzegiem, Czaplinkiem, Drawskiem Pomorskim, Piłą
- poczta
- sklep spożywczy
- szkoła podstawowa
Autor \ źródło: Lena