Gotujemy wywar z kości w 2 litrach wody, dodajemy groch, pokrojoną w kostkę marchew, pietruszkę i przyprawy.
To wszystko gotujemy na małym ogniu. Przesmażamy boczek i dodajemy do garnka. Drobno pokrojoną słoninę podsmażamy z kiełbasą, nadmiar tłuszczu zlewamy a resztę dodajemy do zupy. Zupę gotujemy około godziny, a gdy groch będzie prawie miękki, dodajemy obrane i pokrojone w średnią kostkę ziemniaki. Dodajemy zeszkloną cebulę z czosnkiem, gdy ziemniaki zmiękną, zupę przyprawiamy majerankiem i doprawiamy do smaku.

Za tę grochówkę, ponoć przed wiekami, chłop omal diabłu duszy nie sprzedał. Kiedy głodny nieopatrznie wyrzekł obietnicę, że za dobrą zupę duszę odda, natychmiast zjawił się czart z saganem gorącej grochówki. Chłop zabrał się za jedzenie, a tak cmokał tak wzdychał chwaląc jej smak, że diabeł nie wytrzymał i poprosił: „Daj i mnie trochę!”
Chłop zaspokoiwszy głód, przemyślał szybko, że dusza za zupę to jednak mało korzystny handel i udał, że nie jest w stanie zrezygnował z reszty grochówki, wychwalając jej wyjątkowy smak. Diabeł zachęcony tym i wspaniałym aromatem, rozchodzącym się wokół, nie pomyślał, że może taką potrawę zdobyć inaczej i kiedy chłop zaproponował, że zostawi mu zupę, ale zachowa duszę zgodził się natychmiast. W ten sposób chłop najadł się grochówką i duszę zachował.

Więcej przepisów można znaleźć w publikacji 'Tradycyjne potrawy ziemi wałeckiej' wydanej przez Stowarzyszenie Lider Wałecki